Doet jouw kind zijn of haar communie? Waarom wel of niet? Misschien heb je het gevoel dat je een beetje als een volgzaam lammetje in een grote kudde achter een herder aanloopt. Een herder die misschien wel naar een groene wei trekt, maar langs een pad dat je niet aantrekt? Ben je nog mee?
Ik heb het over de dualiteit tussen de katholieke waarden en normen waar we vaak nog wel achter staan, en het instituut kerk waartoe velen zich steeds minder aangetrokken voelen.
Wel, als jij een doel voor ogen hebt, maar nog zoekt naar het juiste pad, dan heb ik een paar tips om je te helpen die mijlpaalknoop te ontwarren!
To communie or not to communie?
Het feit dat je kind naar een katholieke school gaat, maakt het nog geen must om een communie te vieren. “De hele klas doet het” en “ik wil eindelijk weleens een hostie proeven”, dat waren de andere argumenten waarmee mijn dochter me probeerde te overhalen. Laat ons zeggen dat ik niet erg onder de indruk was. Maar alles beter dan dat het louter om de cadeautjes en het springkasteel draait…
Dan maar geen feest? Nee. En wel hierom.
Een communie wordt meestal gevierd wanneer een kind in het eerste of het zesde leerjaar zit. Omdat die levensjaren speciaal zijn. Omdat ze mijlpalen markeren in een kinderleven. Zes of zeven worden, kleuter af zijn, veel meer moeten, veel minder spelen, … Twaalf worden, keuzes moeten maken die best bepalend zijn voor de toekomst, meer en meer alleen op pad gaan, de pubertijd met al zijn vragen die eraan komt. Mijlpalen dus.
En bij een mijlpaal mag je echt wel even stilstaan. Meer nog, die verdient dat. De kinderen nog meer. Zij kunnen dan best wat steun gebruiken. De geruststelling dat ze er klaar voor zijn. Dat ze graag gezien worden en omringd zijn door mensen die er onvoorwaardelijk voor hen zijn. Zodat ze vol zelfvertrouwen de sprong kunnen maken naar die volgende levensfase. Eerder dan om ze in te wijden in het katholieke geloof, is dàt waarom die verjaardagen een speciaal feest verdienen als je het mij vraagt.
Geen communie, wel een mijlpaalfeest.
Zo kom je uit bij een groeifeest of mijlpaalfeest. En dat is heus niet zomaar een feest om goed te maken dat jullie beslisten niet mee te doen met de kerkelijke communie. Er is meer dan genoeg te vertellen en doen naast lekker eten, spelen en cadeautjes openen. Dat mag er uiteraard ook allemaal bij. Naast tijd voor het verhaal van het kind. Stilstaan bij diens karakter en wat het nodig heeft in de volgende fase van zijn leven. Een mooi moment om aan terug te denken de eerstvolgende keer dat je dat kind het liefst tegen het behang zou plakken…
Wat je dus wil is een ceremonie. Niet dat uur in de kerk waarvan jullie net beslisten het niet te doen. Een heel eigen, persoonlijke ceremonie waarin jouw kind en de mensen die het meest voor hem of haar betekenen centraal staan. Geen saai, verplicht nummertje, maar een magisch moment op kindermaat.
Daar zit het grote verschil namelijk. Het is op maat. Je kan het veel persoonlijker aanpakken dan de pastoor die misschien wel 20 kinderen voor hem ziet die hij waarschijnlijk nauwelijks kent. Jullie kennen jullie kind door en door. Grijp dus de kans om iets te maken wat echt past. Hou rekening met wat jouw kind graag doet. Betrek de mensen die belangrijk zijn in zijn of haar leven.
Hoe begin je daar dan aan?
Laat je creatieve kant spreken en bedenk een rode draad die aansluit bij de leefwereld van je kind. Trek die door in alle facetten van de dag: uitnodiging, ceremonie, decoratie, animatie, … Geef je kind inspraak. Zelfs een 6-jarige weet meestal (te) goed wat hij of zij wil en mits wat begeleiding vinden jullie vast een thema waar iedereen enthousiast van wordt.
Vervolgens zet je schaamteloos je gasten aan het werk. Ze zullen er zelfs blij om zijn want deelnemen is veel leuker dan kijken, toch? Laat hen bijvoorbeeld een woordenwolk maken met eigenschappen van je kind die het kan koesteren als aandenken aan het feest. Vraag grootouders, peter en meter, broer of zus, … om een belofte uit te spreken. Geef het kind een opdracht waarbij het beroep kan doen op een paar helpers, net zoals het dat in het echte leven kan.
Een opdracht? Natuurlijk, waarom niet? Niemand zegt dat jullie een uur lang stil moeten zitten! Op de mijlpaalfeesten die ik begeleid waarschuw ik de gasten altijd meteen dat ze niet te lui achterover moeten zakken. Ik zet ze onmiddellijk na het eerste verhaal al aan het werk. Of nog sneller zelfs. Zo was er die keer dat we begonnen met het liedje ‘Happy’ van Pharell Williams en we na 2 minuten allemaal stonden te zingen en dansen…
Muziek hoort er natuurlijk bij. Wissel teksten af met belevenissen en muziek. Muziek waarin bij voorkeur wel een boodschap vervat zit, maar die de kinderen ook kennen en leuk vinden. En sluit af met een knaller.
Wil je nog concreter advies?
Overtuigd dat je dit soort feest wil, maar geen idee hoe eraan te beginnen? Download dan mijn stappenplan voor een onvergetelijk mijlpaalfeest!
Zit vol goede ideeën elke, hoop dat er veel positieve reacties komen, meegaan met de tijd is belangrijk, zelfs voor grootouders, ben benieuwd hoe het wordt op de mijlpaal van Celeste hoor👍😊