Een ritueel is een enorme meerwaarde in je trouwceremonie. Het afgelopen jaar experimenteerde ik er meer mee dan ooit. Eén van de leukste vond ik zonder twijfel kintsugi. Doet dat niet direct een belletje rinkelen? Het is nochtans echt een ritueel waarmee je potten kan breken. Letterlijk! Kintsugi betekent gouden herstel en is een eeuwenoude Japanse kunstvorm. Eentje die ik perfect vond als ritueel tijdens de huwelijksceremonie van Steven en Shelly.
Shelly houdt van de Japanse cultuur en het eten. Haar aanstekelijke enthousiasme overtuigde ook wederhelft Steven die intussen zonder veel bezwaar kilometers gaat vreten om zijn kersverse echtgenote een lekkere portie ramen te kunnen aanbieden. Ik mocht hun verhaal vertellen in een persoonlijke huwelijksceremonie. En daar stop ik graag een ritueel in. Omdat wat symboliek niet verkeerd is en ook gewoon omdat het wat afwisseling geeft. De hele tijd zitten en luisteren kan wat saai worden, zelfs als de hoofdpersonen zo’n boeiend liefdesverhaal delen.
Wie rituelen en trouwen zegt, denk al snel aan huwelijkskaarsen. Of misschien hoorde je ook al wel van het zandritueel. Beiden goeie opties, maar niet meer echt origineel. En maatwerk betekent over alle aspecten nadenken. In dit geval dus ook op zoek gaan naar een ritueel dat echt past in het verhaal. Ik vermoedde dat er wel iets te vinden zou zijn in de rijke, Japanse cultuur. Wat opzoekwerk bracht me bij kintsugi. Ik was meteen verkocht. Net als Shelly en Steven toen ik het idee aan hen voorlegde.
Kintsugi
Kintsugi is een eeuwenoude, Japanse kunstvorm waarbij kapot servies wordt gerepareerd met goudlijm om de barsten te benadrukken. Kintsugi is gebaseerd op de overtuiging dat imperfecties onderdeel van het leven zijn. Dat je wat krassen en breuken kan oplopen, maar dat je die kan herstellen tot iets prachtigs en unieks met de nodige aandacht, zorg en liefde. De uitvoering van het kintsugi ritueel zou bovendien helend werken voor de hersteller. Volgens de traditie draagt het repareren van een gebroken voorwerp bij aan de genezing van de krassen op de ziel.
Redenen genoeg waarom dit ritueel meer dan geschikt is om te laten uitvoeren tijdens een huwelijksceremonie. Imperfecties horen nu eenmaal bij het leven, bij relaties. Meer nog, ze maken het leven boeiender en mooier.
Het ritueel in de praktijk
Nu nog een voorwerp om te herstellen… Onder het motto ‘scherven brengen geluk’, begonnen we het ritueel gewoon met het aan diggelen slaan van een tegel. Ja, zo’n ouderwetse tegel in Delfts blauw met een toepasselijke wijsheid. In het verhaal van Steven en Shelly kwam die van een van de nummers die we speelden: “dat je mij versterkt, da’s waarom het werkt”. En iets versterken, da’s nu net wat we gingen doen met dit ritueel.
Nu werd het wel een beetje spannend… Zou het lukken om de tegel mooi te breken? In 2 ofzo, liever niet in 1000 stukjes want zo’n ceremonie moet natuurlijk geen uren duren. En was het haalbaar om met straffe secondelijm en goudpoeder te gaan knutselen voor een bruid in een prachtig kleed en een picobello uitgedoste bruidegom? Zou de lijm snel genoeg houden en ook niet te snel en…
Een testsessie drong zich op. Ik liet niet één, maar twee tegels maken en trok een paar weken voor de grote dag naar Steven en Shelly voor een generale repetitie van het ritueel.
De tegel was steviger dan verwacht. Er werd zwaar materiaal uit de gereedschapskist gehaald. Hij brak wel mooi. Het lijmen met het mooie goudpoeder ging vlot. Het gaf vertrouwen, we zouden dit gewoon doen.
Het kintsugi ritueel tijdens de ceremonie
Hoe het ging tijdens de ceremonie? Wel, ik laat de beelden graag voor zich spreken.
Prachtig toch… Pour la petite histoire: ik doneerde ze mijn schildersezeltje. Want ons verbindingsritueel had voor nogal een sterke verbinding gezorgd tussen de tegel en het ezeltje…
Alle krediet voor de foto’s van het echte ritueel voor Lux Visual Storytellers.
Geloften schrijven of beloften, ‘wedding vows’ in het Engels: we hebben over de persoonlijke tekst die je als bruid of bruidegom voorleest aan je partner tijdens je huwelijksceremonie. Of de tekst waarmee je die geloften jaren later nog een keer vernieuwt (vow renewal). Ik leg de nadruk op ‘persoonlijke tekst’. Ga na het lezen van dit artikel dus niet verder zoeken op Google naar een voorbeeld van geloften waarin je de naam kan vervangen door die van jouw partner en klaar. Geloof me, je doet daar niemand een plezier mee. En iedereen kan geloften schrijven. Mooie, pakkende, grappige, herkenbare, romantische geloften die helemaal bij jou passen. Hoe? Met deze 3 stappen!
Ik spreek in het vervolg van de tekst voor de eenvoud over ‘je lief’ wanneer ik het heb over de persoon waarvoor je geloften schrijft en ‘de ceremonie’ wanneer ik het over de gelegenheid heb. Het spreekt voor zich dat je gerust ook geloften kan schrijven voor je pasgeboren baby, je BFF, je huisdier, … En dat je lief verrassen met geloften op een blauwe maandag aan je keukentafel verre van verkeerd is.
Stap 1: waarom geloften schrijven?
Zo, dus jij wil je lief omver blazen hé? Goed vertrekpunt! Maar denk er misschien toch nog even wat langer over na. Bepalen wat je met je geloften wil bereiken is namelijk hoe je begint met geloften schrijven. Vergeet ook niet wat jij wil, aan te vullen met wat je verwacht dat je lief wil. Een persoon die je heel goed zou moeten kennen, maar waarvoor je wellicht nog nooit geloften schreef… Tenzij je je geloften vernieuwt, maar dan is het wellicht lang geleden. Durf dus gerust vragen wat je lief wil horen. Vraag bijvoorbeeld:
- Wat wil je graag dat ik je beloof op onze huwelijksdag?
- Welke slechte gewoontes van mij of welke kleine kantjes storen je het meest?
- Als je kon kiezen tussen de grappige, de zeemzoete/ romantische, de ontroerende of de rechttoe rechtaan versie van mijn geloften, welke zou je dan liefst horen?
Of beantwoord deze vragen gewoon zelf als je zo al weet wat je lief zou zeggen.
Even terug naar je waarom. De vraag is niet waarom geloften schrijven. Ik ga ervanuit dat het beslist is dat je dat gaat doen. Da’s overigens de enige juiste beslissing. Hoe vaak neem je echt de tijd om je lief de liefde te verklaren? En dan heb ik het niet over een snelle ‘love you’ voor het slapen gaan. Ik heb het over echt uitgebreid vertellen waarom je lief de belangrijkste persoon op de wereld voor je is. Waarom jullie voor elkaar gemaakt zijn, wanneer je dat heel zeker wist en wat jij zal doen om te vermijden dat er ooit iets tussen jullie in komt. Da’s namelijk wat geloften schrijven voor mij inhoudt. Dat doe je niet elke dag, maar je moet het wel een keer doen en je ceremonie is er de uitgelezen gelegenheid voor. Met de belangrijkste mensen in je leven als getuige.
Waarom geloften schrijven dus. Waarom in de zin van: wat wil je bereiken? Ben je niet de meest romantische persoon en wil je dit keer net heel romantisch uit de hoek komen? Ben je nogal emotioneel en wil je vooral zorgen dat je de tekst kan voorlezen zonder dat je emoties je stem overnemen? Maak je er meestal niet veel woorden aan vuil en wil je je lief tonen dat je dit keer echt je best gedaan hebt om in detail te treden? Ben je meer voor daden dan voor woorden en wil je een serenade zingen? Da’s allemaal ok. Zolang het wel jij blijft. Jouw woorden of daden uit jouw hart. Wat romantischer, wat anders, wat verrassend, maar niet iets heel kunstmatig en geforceerd. Wees authentiek, wees jezelf. De enige van wie je lief die liefdesverklaring wil horen, ben jij namelijk. En dus niet die nobele onbekende die op Google zijn mooie woorden of super originele idee deelde.
Probeer wat jij wil bereiken te verenigen met wat je lief wil horen. Ben jij bang dat je emoties teveel de overhand zullen nemen en wil je lief net een ontroerende speech van je? Bekijk het positief: je lief wilde ontroering en dus mag jij dat ook zijn. Of bekijk het ludiek, je hebt al de perfecte openingszin: “Ik hou van hoe jij van me houdt ondanks mijn minpuntjes, waaronder het onvermogen om een ontroerende speech voor te lezen.” Voor alles is een oplossing!
Stap 2: Lijst op wat je zeker wil schrijven in je geloften
We zijn aanbeland bij het belangrijkste stuk. De inhoud. De kans is groot dat je geconfronteerd wordt met een writers block als je een groot wit blad voor je ziet en meteen je geloften wil beginnen schrijven. Om dat te vermijden, verzamel je eerst een lijstje met punten die er zeker in moeten. Ook hier kunnen een aantal vragen helpen. Maar eerst weer een ‘waarom geloften schrijven’.
Wel, om je lief je liefde te verklaren. Met de nadruk op verklaren: met veel woorden uitleggen waarom je die liefde voelt en gelooft dat dat niet zal veranderen. Je verklaart dat je je lief door en door kent, de goeie en de mindere kanten. Je vertelt op welke eigenschappen je verliefd werd, van welke karaktertrekken je ging houden, zonder welke gebaren en gewoontes je niet langer kan. Je belooft op te dagen voor de zonnige en de regenachtige dagen, samen te genieten van het mooie en het moeilijke door te komen. Je vertelt wat je zal doen om de ander gelukkiger te maken, de beste versie van zichzelf. Je verbindt je tot niets minder dan voor altijd.
Voilà. Zo denk ik erover. Hoe je dat aanpakt, daarin ben je helemaal vrij. Ik denk namelijk ook dat er geen juist of fout is. Er bestaan geen echte regels over wat je moet zeggen en wat vooral niet mag. Denk er dus ook niet teveel over na, voel vooral. Spreek vanuit je hart. Denk eens na wat je hart antwoordt op volgende vragen:
- Wat herinner je je nog van je allereerste ontmoeting met je lief? Was het liefde op het eerste gezicht of kostte het wat meer tijd en moeite om elkaars hart te veroveren?
- Wanneer wist je dat je echt verliefd was? Welk moment precies en waarom toen?
- Wat vind je de mooiste, leukste, meest bijzondere karaktertrekken van je lief?
- Welke kleine kantjes vind je stiekem wel grappig en zou je zelfs missen? Welke minpuntjes aanvaard je met plezier?
- Hoe laat je lief je voelen dat hij/ zij je graag ziet?
- Hoe haalt je lief het beste in je naar boven? Hoe maakt je lief je een betere versie van jezelf? Hoe vult je lief je aan en welke eigenschappen delen jullie?
- Wat willen jullie samen nog doen/ zien/ beleven/ bereiken?
Je hoeft de vragen niet allemaal in één keer te beantwoorden. Vaak bedenk je de beste antwoorden terwijl je samen bent. Omdat je je lief iets ziet doen wat heel typisch is en je plots een warm gevoel krijgt. Omdat een herinnering naar boven komt die heel goed illustreert wat je wil zeggen. Of gewoon omdat het soms moeilijker is iets te bedenken als het moet dan als je er niet zo mee bezig bent. Leg dus ergens een schriftje of maak een notitie in je telefoon zodat je plotse ingevingen kan noteren. Doe dit gedurende een paar weken en begin dan pas aan de volgende stap.
Ja, een paar weken. Geloften schrijven is iets dat je liefst niet doet aan de vooravond van je ceremonie…
Stap 3: geloften schrijven
Het is zover, tijd om voor dat witte blad te gaan zitten. Alleen is dat blad niet wit, maar staat het vol met nota’s, aantekeningen, ideeën en voorbeelden die je de afgelopen dagen of weken hebt verzameld. Het enige wat je nog moet doen is al die info structureren tot een mooi geheel.
De makkelijkste structuur is wellicht de ‘chronologische’:
- Keer terug naar het begin, vertel over die eerste ontmoeting of over het moment waarop je verliefd werd.
- Vertel hoe je gevoelens evolueerden, welke eigenschappen je leerde waarderen. Voeg gerust een grapje toe over de kleine kantjes waarmee je leerde leven.
- Blik vooruit naar wat je nog met je lief wil beleven, zien, doen, bereiken
- Eindig met een paar beloftes. Zorg ook hier voor een goeie mengeling van wat kleinere, leuke, alledaagse beloftes en het serieuzere werk.
Wie weet ontdek je net een heel andere rode draad in je notities. Zie je plots een metafoor die perfect is. Denk bijvoorbeeld aan een bootje dat veilig in de haven lag tot een storm het losrukte. Wilde avonturen en ontdekkingen, stormen brachten hier en daar wat averij, maar brachten de boot vooral naar een nieuwe, nog mooiere, veilige haven. Of denk aan een bloem die dankzij de heel unieke verzorging en de juiste stoffen helemaal tot bloei kwam. Of een bouwwerk dat steen per steen ontwikkelde tot een thuis. Of een wereldreis langs tal van boeiende belevingen, levenslessen, nieuwe ontdekkingen, …
Bepaal je structuur en haak er de verschillende dingen die je wil vertellen aan tot een mooi samenhangend geheel. Wees concreet, haal voorbeelden aan, gebruik beeldspraak en humor.
Lees je tekst nog eens door en schaaf eventueel hier en daar wat bij. Maar onthoud vooral ook dat je het zal vertellen. Schrijf dus ook in spreektaal. Dialect mag absoluut als dat is hoe jij altijd praat. Lees je tekst een keer luidop en herschrijf de stukken die geforceerd klinken of waarover je altijd struikelt. Soms hebben mensen de neiging om heel formele taal te gebruiken wanneer ze iets schrijven. Doe dat zeker niet. Geloften lezen is een belangrijk moment, maar eentje dat niet beter of mooier wordt als je gaat klinken als de ambtenaar van de burgerlijke stand die een wettekst voorleest…
Je geloften voorlezen
Spreek je geloften ook eens in en speel ze terug af zodat je jezelf kan horen. Da’s altijd een beetje vreemd, maar let er toch op of je echt als jezelf klinkt en niet als een stijve versie ervan. Door je tekst een paar keer luidop voor te lezen, hou je je emoties ook makkelijker onder controle. Die emoties horen er trouwens helemaal bij, ze mogen er gerust zijn. Maar als je bang bent dat je echt niet uit je woorden zal raken, kan het helpen om je tekst een keer te oefenen voor een vriendin of familielid. Is er een passage die je nooit gezegd krijgt omdat ze je heel erg raakt, herformuleer ze dan tot het wel lukt.
Je hoeft je geloften niet van buiten te leren. Dat levert je alleen extra stress op. Niemand neemt je dat spiekbriefje kwalijk. En er bestaan tal van mooie geloftenboekjes waarin je je tekst kan opschrijven. Ik werk met mooie, houten kaftjes met een gravure waarin je de tekst kan schrijven of een afgedrukte versie kan stoppen. Ook geschikt voor mensen die zoals ik niet beschikken over een mooi handschrift. Zo’n boekje kan je ook overhandigen aan je lief om eindeloos opnieuw te lezen en van te blijven genieten.
Deze boekjes krijg je enkel te pakken als je Fairytale Moments inschakelt om je ceremonie te maken en begeleiden. Ook dan is dit stappenplan overigens handig. Want geloften schrijven, dat kan je niet aan me uitbesteden. Dat kan je namelijk alleen zelf. Ik zal je wel met plezier aanmoedigen en toejuichen. En het volste vertrouwen hebben in het resultaat, ook wanneer jij dat (nog) niet hebt.
Lentefeesten zitten in de lift en da’s een goeie zaak. Meer en meer ouders kiezen er heel bewust voor om de mijlpalen in het leven van hun kinderen op een persoonlijke manier te vieren. Niet met de hele klas, niet in de kerk. Wel met betekenis, inhoud, even stilstaan en waarderen wat voor een prachtexemplaar dat kind is. Hoe doe je dat? Wat zit er in zo’n ‘ceremonie’? Zoek jij teksten voor een lentefeest? Een structuur, een houvast, wat tips om zelf iets te maken helemaal op maat van jou groeiend kind? Dan heb ik het perfecte hulpmiddel voor je!
Ik zou je een paar voorbeelden kunnen geven. Teksten van lentefeesten die ik al begeleidde. Alleen weet ik niet of je er veel aan zou hebben. Het is helaas niet zo simpel als wat teksten achter elkaar plakken. Dan zou het namelijk ook niet persoonlijk zijn. Ik gebruik relatief weinig bestaande teksten of verhalen in mijn lentefeest ceremonies. Ik vertrek graag van een blanco blad en vul dat dan met precies die verhalen die passen bij het feestvarken. Die hem of haar iets leren over zichzelf, het leven, de belangrijkste mensen daarin, de waarden die ze belangrijk vinden. Omdat daden vaak meer zeggen dan woorden en ook wel omdat kinderen per definitie niet graag stil zitten, voeg ik belevenissen toe. Opdrachten, uitdagingen, activiteiten met de hele groep, … als het maar leuk en relevant is. Bepalen welke verhalen en belevenissen het worden doe ik door te luisteren naar het kind dat we vieren en natuurlijk ook naar de ouders.
Als je zelf een lentefeest maakt, heb je dus eigenlijk al een streepje voor. Want je kent het lentekind door en door en weet precies waar het van houdt en hoe je het kan boeien. En dat is het perfecte vertrekpunt om het lentefeest samen te stellen. Ik doe dat aan de hand van bouwstenen. Die verzamelde ik in mijn bouwstenen bingo: kies er een vijftal uit en bingo! De structuur van je ceremonie heb je alvast.
Deze bouwstenen bingo komt uit mijn werkboek voor het maken van een mijlpaalfeest. Bij elke bouwsteen hoort een gedetailleerde uitleg en voorbeeldteksten. Naast de inhoud en teksten voor je lentefeest, begeleid het werkboek je bij het kiezen van de gepaste decoratie en animatie, het vastleggen van het tijdschema van je dag, het bepalen van de gastenlijst, … Het begeleidt je stap voor stap doorheen de volledige voorbereiding.
Lijkt dat je wel iets? Bestel het dan hier!
Nog niet helemaal overtuigd? Begin wat kleiner en download alvast het stappenplan. Dat helpt je zeker op weg. Je krijgt tal van bijkomende tips via e-mail (als je daarmee akkoord gaat uiteraard). Het werkboek bestellen kan altijd nog.
Doet jouw kind zijn of haar communie? Waarom wel of niet? Misschien heb je het gevoel dat je een beetje als een volgzaam lammetje in een grote kudde achter een herder aanloopt. Een herder die misschien wel naar een groene wei trekt, maar langs een pad dat je niet aantrekt? Ben je nog mee?
Ik heb het over de dualiteit tussen de katholieke waarden en normen waar we vaak nog wel achter staan, en het instituut kerk waartoe velen zich steeds minder aangetrokken voelen.
Wel, als jij een doel voor ogen hebt, maar nog zoekt naar het juiste pad, dan heb ik een paar tips om je te helpen die mijlpaalknoop te ontwarren!
To communie or not to communie?
Het feit dat je kind naar een katholieke school gaat, maakt het nog geen must om een communie te vieren. “De hele klas doet het” en “ik wil eindelijk weleens een hostie proeven”, dat waren de andere argumenten waarmee mijn dochter me probeerde te overhalen. Laat ons zeggen dat ik niet erg onder de indruk was. Maar alles beter dan dat het louter om de cadeautjes en het springkasteel draait…
Dan maar geen feest? Nee. En wel hierom.
Een communie wordt meestal gevierd wanneer een kind in het eerste of het zesde leerjaar zit. Omdat die levensjaren speciaal zijn. Omdat ze mijlpalen markeren in een kinderleven. Zes of zeven worden, kleuter af zijn, veel meer moeten, veel minder spelen, … Twaalf worden, keuzes moeten maken die best bepalend zijn voor de toekomst, meer en meer alleen op pad gaan, de pubertijd met al zijn vragen die eraan komt. Mijlpalen dus.
En bij een mijlpaal mag je echt wel even stilstaan. Meer nog, die verdient dat. De kinderen nog meer. Zij kunnen dan best wat steun gebruiken. De geruststelling dat ze er klaar voor zijn. Dat ze graag gezien worden en omringd zijn door mensen die er onvoorwaardelijk voor hen zijn. Zodat ze vol zelfvertrouwen de sprong kunnen maken naar die volgende levensfase. Eerder dan om ze in te wijden in het katholieke geloof, is dàt waarom die verjaardagen een speciaal feest verdienen als je het mij vraagt.
Geen communie, wel een mijlpaalfeest.
Zo kom je uit bij een groeifeest of mijlpaalfeest. En dat is heus niet zomaar een feest om goed te maken dat jullie beslisten niet mee te doen met de kerkelijke communie. Er is meer dan genoeg te vertellen en doen naast lekker eten, spelen en cadeautjes openen. Dat mag er uiteraard ook allemaal bij. Naast tijd voor het verhaal van het kind. Stilstaan bij diens karakter en wat het nodig heeft in de volgende fase van zijn leven. Een mooi moment om aan terug te denken de eerstvolgende keer dat je dat kind het liefst tegen het behang zou plakken…
Wat je dus wil is een ceremonie. Niet dat uur in de kerk waarvan jullie net beslisten het niet te doen. Een heel eigen, persoonlijke ceremonie waarin jouw kind en de mensen die het meest voor hem of haar betekenen centraal staan. Geen saai, verplicht nummertje, maar een magisch moment op kindermaat.
Daar zit het grote verschil namelijk. Het is op maat. Je kan het veel persoonlijker aanpakken dan de pastoor die misschien wel 20 kinderen voor hem ziet die hij waarschijnlijk nauwelijks kent. Jullie kennen jullie kind door en door. Grijp dus de kans om iets te maken wat echt past. Hou rekening met wat jouw kind graag doet. Betrek de mensen die belangrijk zijn in zijn of haar leven.
Hoe begin je daar dan aan?
Laat je creatieve kant spreken en bedenk een rode draad die aansluit bij de leefwereld van je kind. Trek die door in alle facetten van de dag: uitnodiging, ceremonie, decoratie, animatie, … Geef je kind inspraak. Zelfs een 6-jarige weet meestal (te) goed wat hij of zij wil en mits wat begeleiding vinden jullie vast een thema waar iedereen enthousiast van wordt.
Vervolgens zet je schaamteloos je gasten aan het werk. Ze zullen er zelfs blij om zijn want deelnemen is veel leuker dan kijken, toch? Laat hen bijvoorbeeld een woordenwolk maken met eigenschappen van je kind die het kan koesteren als aandenken aan het feest. Vraag grootouders, peter en meter, broer of zus, … om een belofte uit te spreken. Geef het kind een opdracht waarbij het beroep kan doen op een paar helpers, net zoals het dat in het echte leven kan.
Een opdracht? Natuurlijk, waarom niet? Niemand zegt dat jullie een uur lang stil moeten zitten! Op de mijlpaalfeesten die ik begeleid waarschuw ik de gasten altijd meteen dat ze niet te lui achterover moeten zakken. Ik zet ze onmiddellijk na het eerste verhaal al aan het werk. Of nog sneller zelfs. Zo was er die keer dat we begonnen met het liedje ‘Happy’ van Pharell Williams en we na 2 minuten allemaal stonden te zingen en dansen…
Muziek hoort er natuurlijk bij. Wissel teksten af met belevenissen en muziek. Muziek waarin bij voorkeur wel een boodschap vervat zit, maar die de kinderen ook kennen en leuk vinden. En sluit af met een knaller.
Wil je nog concreter advies?
Overtuigd dat je dit soort feest wil, maar geen idee hoe eraan te beginnen? Download dan mijn stappenplan voor een onvergetelijk mijlpaalfeest!
Voorbeelden van ceremonies zijn wel handig als je die graag zelf wil maken. Dat je graag een persoonlijke ceremonie wil, spreekt voor zich. Bij het vieren van jullie liefde hoort het delen van jullie liefdesverhaal. Je blijft daarbij beter weg van standaardteksten, cliché gedichten en algemene verhalen. Je gasten horen zoveel liever het echte verhaal achter jullie liefde. Maar hoe begin je aan het maken van zo’n persoonlijke ceremonie? Wat hoort er in te zitten, wie betrek je en hoe krijg je dat verhaal op papier? Tal van leveranciers kunnen je helpen, maar wat als je het liever zelf doet… Om je budget onder controle te houden of gewoon omdat je dat net de essentie van een persoonlijke ceremonie vindt… Waar vind je goeie voorbeelden van ceremonies?
Laat ik beginnen met wat geruststellende woorden. Het is heel normaal dat je geconfronteerd wordt met een writers block en naar een wit scherm blijft staren wanneer je begint te schrijven aan je persoonlijke ceremonie. Trouwen is iets wat je liefst maar één keer in je leven doet, toch? Een voorbeeld van een ceremonie is dan wel handig. Ondanks de snelle opmars van ceremonies buiten de kerk, is de kans groot dat je er nog niet veel bijwoonde. Vaak weet je dan ook veel beter wat je niet wil, dan wat wel.
“We zijn niet katholiek of gaan nooit naar de kerk. We willen geen saaie, ellenlange, onpersoonlijke teksten. Er mag best eens gelachen worden. Het mag allemaal wat informeler.”
Geruststelling nummer 2: uitbesteden is misschien makkelijker, maar het is zeker geen must. Heb je zelf een vlotte pen, een creatieve geest of een getuige die zijn of haar hulp aanbood, durf er dan gerust zelf mee aan de slag te gaan. Je wil een persoonlijke ceremonie dus waarom niet er je persoonlijke missie van maken om die in elkaar te boksen. Het idee is er echter mogelijk sneller dan het eindproduct… Want hoe begin je best?
Voorbeelden gezocht
Ik zie op diverse fora regelmatig de vraag opduiken naar voorbeelden van ceremonies. Het is makkelijker om te vertrekken van een voorbeeld. Van een structuur waarin je de diverse blokken kan invullen met jullie verhaal. Misschien zocht je al een keer naar zo’n voorbeelden op Google, maar was het aantal hits teleurstellend. De reacties op Facebook of andere fora blijven mogelijk uit of leveren toch niet op wat je zocht. De kans is namelijk groot dat die andere doe-het-zelver ook aan zijn of haar proefstuk toe was…
Geen paniek, ik heb jullie vraag gehoord en ik wil je zelfs een voorbeeld bezorgen. Meer daarover verderop (of scrol meteen naar beneden als je van de ongeduldige soort bent). Het goeie nieuws is dat ik me niet baseer op één voorbeeld. Ik begeleidde intussen al tientallen koppels bij het maken van een persoonlijke ceremonie. Met succes. Ik bied een ‘niet tevreden, geld terug’ garantie en kan tot mijn opluchting zeggen dat ik nog nooit iemand moest terugbetalen.
Hulp is onderweg!
Mijn hulp komt er meestal op neer dat ik het werk voor jullie doe. Maar het kan dus ook anders. Vul hieronder je e-mailadres in en dan bezorg ik je de bouwstenen voor een geslaagde persoonlijke ceremonie. Én voorbeeldteksten. Gratis en voor niks. Omdat het mijn missie is om zoveel mogelijk liefdesmagie uit te strooien. Omdat ik vind dat iedereen een persoonlijke ceremonie verdient. Omdat er nooit genoeg liefdesverhalen verteld kunnen worden.
Lentefeest uitgesteld? Bekijk het langs de positieve kant, je hebt nu meer tijd om het iets extra te geven. Deze bijzondere periode deed jullie en je kind misschien nog meer stilstaan bij het belang van vrijheid, van sociale contacten met vrienden en familie, van onze gezondheid. Op elkaars lip leven, daar leer je de ander heel goed van kennen. Al die inzichten zijn krachtvoer voor een mooie ceremonie. Een persoonlijke ceremonie waarin je stilstaat bij wat jullie belangrijk vinden voor je kind. Een uitgesteld lentefeest met aandacht voor gelukkig zijn en wat daarvoor nodig is. Klinkt wel heel zweverig en vindt jouw kind vast saai? Nee hoor, niet als je het juist aanpakt. Lees vooral verder.
Ah, dat COVID-19 virus blijft ons in zijn ban houden. Afgelopen maanden werden tal van familiefeesten afgezegd. Dat leverde onder meer een hoop teleurgestelde mijlpaalfeesters op. Want het voorjaar is typisch de periode om je communie of lentefeest te vieren. Laat dat uitstel geen afstel zijn. Als er iets goed was aan de coronacrisis, dan is het wellicht dat die ons dichter bij elkaar bracht. Dat we leerden om te cocoonen met ons gezin. Dat we ontdekten dat niet naar de dierentuin, binnenspeeltuin, cinema, … kunnen, niet wil zeggen dat je geen fijne tijd kan beleven. We stelden ook wel vast dat thuis werken met kinderen er regelmatig voor zorgt dat je ze achter het behang wil plakken, dat ook ja 🙂
Als er één ding is waarvoor corona wat mij betreft niet verantwoordelijk mag zijn, dan is het wel dat we stoppen met feestjes vieren. Zeker niet het soort van feestjes waarin we het zelfvertrouwen van een kind een boost geven door te tonen welke unieke talenten het heeft. Mijlpaalfeesten waarin we vieren dat een kind een grote stap zette: van kleuter naar kind, van kind naar tiener. Lentefeesten en groeifeesten met de belangrijkste mensen die je kind omringen en tonen dat ze er altijd voor hem of haar zullen zijn.
Dat toon je je kind natuurlijk niet met lekker eten, een springkasteel en veel cadeautjes. Daarvoor moet je iets extra toevoegen aan de dag. Een uurtje ofzo stilstaan bij waarom het een extra feest krijgt. Inhoud toevoegen aan de dag. Inhoud die je helemaal zelf kan bepalen, omdat jullie als ouders het best van iedereen weten wat jouw kind nodig heeft om uit te groeien tot een gelukkige volwassene die met zelfvertrouwen in het leven staat.
Klinkt goed, maar ook wel uitdagend? Geen paniek, je hoeft dit niet alleen te doen. En je kan het stap voor stap doen. Er zijn niet eens zoveel stappen. Vijf om precies te zijn. Van een uitgesteld lentefeest naar een onvergetelijk lentefeest in 5 stappen. Benieuwd wat die dan wel mogen zijn? Download het stappenplan om het te ontdekken! Gewoon hieronder je naam en e-mailadres invullen en op de groene knop klikken.
Die corona crisis gooit behoorlijk wat vieze beestjes in het eten. Roet van een heel besmettelijke soort. En daardoor vielen er heel wat lentefeesten in het water… Maar dat wil niet zeggen dat jouw kind uit de boot moet vallen. Je kan zijn of haar mijlpaal nog steeds vieren. Wat later, want wie vond die naam ‘lentefeest’ eigenlijk uit? Waarom hoor je dat belangrijke moment in zijn of haar leven eigenlijk in de lente te vieren? Of vier gewoon anders. Ik deel graag wat tips met je voor een corona-proof lentefeest dat minstens even leuk is!
Het grootste probleem tijdens deze lockdown is dat je niemand mag uitnodigen om mee te vieren in je kot. En laten we eerlijk zijn, da’s best wel balen. Want een springkasteel voor jullie alleen, dat klinkt misschien nog tof en het zal het ook wel eventjes zijn, maar het gaat ook snel vervelen… Want spelen is gewoon leuker als je het samen kan doen.
Maar dat lentefeest draaide om meer dan alleen een springkasteel en veel eten, toch? Het is niet voor niets dat je een speciaal feest krijgt als je 6 of 12 wordt. Die verjaardagen gaan namelijk gepaard met veel veranderingen in je leven. Van kleuter naar kind, van kind naar tiener. Ze worden groter en zelfstandiger. Een goed moment om even stil te staan bij het unieke, prachtige persoontje dat je kind is. Bij wat het al meemaakte en waar het nog naar uit kijkt. En het goeie nieuws is dat dat allemaal nog steeds kan. Alle mensen die je zo graag bij je had gehad, kan je ook betrekken.
Trek er dus op uit met je gezin en besteed een heel weekend aan die mijlpaal. Ga glamperen in de Ardennen. Of aan de zee. Of tover je kot om tot een paradijs voor kinderen, wedden dat zij wel wat ideetjes hebben hoe dat er moet uitzien?
In plaats van je gasten uit te nodigen voor je feest, nodig je hen uit om te helpen je kind klaar te stomen voor die volgende levensfase. Hieronder de ingrediënten voor een geslaagd corona-proof lentefeest!
Maak een wensboom
Deel wenskaartjes uit aan je gasten en vraag hen een wens voor de toekomst van het feestbeest te noteren. Hang al die kaartjes in een wensboom.
Maak een levenslijn
Verzamel kaartjes, foto’s en tekeningen van belangrijke gebeurtenissen in het leven van je kind. Dat kan een foto van elk verjaardagsfeest zijn, maar je kan er ook een geboortekaartje aan toevoegen. Misschien bewaarde je wel tekeningen die tonen hoe hard zijn of haar tekenkunsten er al op vooruit gingen. Maak er een levenslijn mee.
Talentenwolk
Volwassen mensen zijn vaak veel te bescheiden. Nochtans mag je best trots zijn op je talenten. Waar is jouw kind echt helemaal top in? En wat zijn diens mooiste karaktereigenschappen? Dat is niet zo’n makkelijke vraag. En het is zo leuk om dit te horen van anderen. Tijd voor een nieuwe opdracht voor je gasten dus! Maar denk eerst even na hoe jij al die talenten op een creatieve manier wil tonen. Want zo’n talentenwolk, die wil je bewaren. Zodat je kind als hij of zij even wat minder gelukkig is met zichzelf, hier weer moed uit kan putten.
Verzamel mooie stenen die groot genoeg zijn om er op te schrijven. Koop een jenga spel dat je gaat personaliseren met de beste eigenschappen en talenten. Knip beesten uit die samen een talentenwei of -jungle bevolken. Of stel een elftal samen met op hun shirts alle troeven van je kind. Of druk gewoon het kaartje af, misschien is creativiteit wel helemaal niet jouw grootste talent.
Tijd voor muziek
Bij een feest hoort ook muziek. Waarschijnlijk vond je kind het zelfs als baby al leuk om naar liedjes te luisteren. Vertel met welk liedje je altijd een lach op het gezicht van je baby kon toveren (“op een grote paddenstoel”, iemand?). En met welk slaapliedje je steevast succes had. Maar ook welke hit je zelf luidkeels meebrulde, mogelijk om wat frustraties weg te werken als de baby weer eens een huiluurtje had 😉
Ook hier kan je de mensen die je wilde uitnodigen betrekken. Nodig ze uit om in een Spotify playlist hun favoriete nummer uit het geboortejaar van je kind toe te voegen. Speel die af tijdens het feest en zo is je kind weer helemaal mee met de muziek die het zich al lang niet meer herinnert!
Op avontuur
Tijd voor wat actie. De ouders of iemand anders uit de familie of vriendenkring mogen het feestvarken uitdagen. Kies mensen waarvan je weet dat die creatief genoeg zijn om iets leuks te verzinnen. En hopelijk niet al te zot. Of net wel 😉
Het is wel leuk als je kind ook iets leert uit dat avontuur. Over de dingen die zullen maken dat het gelukkig in het leven staat. Inspiratie daarvoor kan je halen uit het boek ‘geluk voor kinderen‘. Vraag één of meerdere mensen om een thema uit te kiezen dat zij toepasselijk vinden. Omdat ze zelf geleerd hebben dat het helpt om gelukkig te zijn of omdat ze vinden dat je kind er wel wat uit kan leren. Binnen dat thema mogen ze het kind dan uitdagen met een opdracht. Eentje die jullie zonder de opdrachtgever kunnen uitvoeren – tenzij die gewoon mee mag op jullie retraite natuurlijk – en waarover je dan later verslag kan uitbrengen. Vraag hen tegelijk ook om wanneer het weer mag, met je op avontuur te gaan om het nog eens over te doen.
En nu is het de beurt aan de ‘lentefeester’ om iemand uit zijn of haar gezin (of waarom niet allemaal?) uit te dagen. Hij of zij mag iets kiezen waar ze heel goed in zijn en de andere uitdagen om hem of haar te kloppen. Wie scoort er als eerste 10 penalty’s? Wie wint een spelletje Pictionary? Wie leert het snelste een nieuw dansje? Wie kan er foutloos een lied zingen of spelen? Wie kan het mooiste gedicht schrijven of voorlezen? Kijk even terug naar de talentenwolk en kies een talent uit.
Daag jezelf uit
Nu je kind al wat ouder is, kan het ook best voor zichzelf beslissen waar hij/ zij gelukkig van wordt en wat hij/ zij echt nog een keer wil doen. Laat ze er een lijstje van maken en ermee aan de slag gaan. Niet alleen tijdens het feest, maar ook erna. Vraag ze een lijstje te maken van 10 dingen die hem/ haar gelukkig maken en/ of die hij/ zij echt wil doen in het komende jaar. Dat laatste noemen we een bucket list. Praat er samen over. Misschien kunnen ze vlotjes 10 cadeautjes verzinnen die hen heel gelukkig zouden maken. Maar blijft dat geluk ook lang duren? Als ze kerstcadeautjes openen, zijn ze na het zoveelste cadeau vaak al vergeten wat ze als eerste kregen. Terwijl die supertrotse blik in de ogen van papa toen ze een goal scoorden op de voetbal misschien veel langer bleef hangen? En wat met die eerste knuffel van oma na de lockdown? De dingen die we meemaken en doen, samen met de mensen die we graag zien, die maken ons veel gelukkiger dan speelgoed.
Beloofd!
Als je groter wordt, dan verwachten mensen dat je ook flinker bent. Dat je rustig op een stoel kan zitten, dat je zelf aan je huiswerk begint, dat je wel even alleen thuis kan blijven, dat je kan uitleggen wat er scheelt als je niet vrolijk bent, … Best wel lastig soms. Want je bent toch nog jong en af en toe kan je wel wat hulp gebruiken. Hulp vragen, dat kost soms wat moeite. Omdat je niet weet aan wie of omdat die persoon het altijd zo druk lijkt te hebben. Help je kind een handje. Vraag de belangrijke mensen in het leven van je kind om nu alvast te laten weten waarvoor het altijd bij hen terecht kan. Beschouw het als ‘te goed’ kaartjes. Kaartjes waarop ze beloven er voor je kind te zijn als het nodig is. Zo’n kaartje afgeven is vast een stuk makkelijker voor je kind dan om hulp vragen. Ten slotte hebben ze het beloofd.
Doe eens zot
Tijd om het feest te laten losbarsten! Voeg aan die Spotify lijst de liedjes toe waar je kind eindeloos naar kan luisteren. Of nog beter, laat het gewoon zelf DJ spelen. En nodig het hele gezin uit om helemaal uit de bol te gaan. Feestjeuh!! Gooi confetti en serpentines in het rond. Of vogelzaadjes als je ergens in de natuur bent.
En niet te vergeten: spring! De ouders houden een touw of een lange tak omhoog. Het kind dat zijn mijlpaal viert, neemt een stevige aanloop en springt vol energie zijn of haar verdere leven in. Want die mijlpaal, die heeft het echt helemaal overwonnen. En met alle leuke herinneringen die het verzamelde, kan hij of zij er nog vaak aan terugdenken.
Wat doe ik dan precies?
- Zoek een datum: het goeie nieuws is dat je je voor dit corona-proof lentefeest niet teveel moet aantrekken van corona-maatregelen. Want je viert gewoon in je bubbel.
- Maak een pakketje van de opdrachtjes voor de mensen die je er graag bij wilde. Je kiest zelf wie dat zijn en hoeveel. Bezorg hen kaartjes waarop ze een wens, grootste talent of beste eigenschap, een avontuur en een belofte schrijven. Of leg het gewoon uit en vraag hen om zelf een kaartje te maken en het op te sturen. Het avontuur vraag je misschien best niet aan iedereen, tenzij je heel veel tijd te doden hebt 🙂
- Stel je playlist samen: nodig iedereen uit om een leuk liedje uit het geboortejaar van je kind toe te voegen aan een playlist.
- Feesten maar!
Liever een klassieker feest?
Ok, het kan wel weer, als je rekening houdt met de geldende maatregelen. Wat hulp nodig om je lentefeest vorm te geven? Vooral inhoudelijk dan, zodat het meer wordt dan cadeautjes, lekker eten en een springkasteel… Download dan via deze link mijn werkboek. Het begeleid je stap voor stap naar een geslaagd feest. Liever gewoon wat vrijblijvende tips? Die kan je hier downloaden.
Ik volgde in Nederland een opleiding ‘verhalen bij afscheid’ en leerde daar de techniek om een metaforisch verhaal te schrijven. Sommige boodschappen kan je niet zomaar letterlijk brengen. En toch zijn ze belangrijk om te delen. Om gevoelens onder woorden te brengen en te erkennen. In dit geval voor de nabestaanden. Ook in andere ceremonies dan die bij een uitvaart, geeft dit de kans om moeilijke thema’s te verwoorden.
Ik deel hier het verhaal dat ik schreef over een trotse man die zijn dochter en kleinkinderen heel graag zag, maar dat moeilijk kon tonen. Hij kreeg als kind te maken met een groot verlies dat geen plek kreeg. Hij was gesloten en toonde niet makkelijk affiniteit. Hij maakte in zijn leven flink carrière en hield van status en aanzien. Aan derden vertelde hij hoe trots hij was op zijn dochter en kleinkinderen, aan henzelf nooit. De dochter wilde haar vader graag eren, maar worstelde ook met de pijn van gemiste nabijheid. Ze wilde de dingen niet mooier voorstellen dan ze zijn. Dat vormde de basis voor dit verhaal, waarin ik als metafoor een pauw gebruikte.
De beschermende groene pauw
Ik wil jullie een verhaal vertellen over een groene pauw. Weten jullie wat er zo bijzonder is aan groene pauwen? Ze blijven lang bij mekaar. Ze vormen als het ware een gezinnetje. De vrouwtjespauw broedt haar eitjes uit en blijft daarna nog lang voor haar kuikens zorgen. Ook de haan blijft bij zijn gezin.
Een vrouwtje veroveren doet zo’n haan door te pronken met zijn prachtige veren. Dat gedrag krijgt zo’n pauwenhaan al heel vroeg aangeleerd. Je moet pronken, je moet je van je mooiste en beste kant laten zien. Want zo hoort dat. Zo maak je het in je leven.
Zo verging het ook de groene pauwenhaan in dit verhaal. Hij woonde op een boerderij en was wat schuw. Toen zijn staart voor het eerst groeide, was hij ongelooflijk trots. Hij bleek een heel bijzondere pauw te zijn. Met een prachtige staart. Die hadden de andere pauwenhaantjes ook. Dat maakte hem dus niet zo speciaal. Het was eerder iets in zijn houding. In zijn gedrag. De andere pauwen keken naar hem op. Hij leek wel geboren om hen te leiden. Ze keken naar hem met ontzag, maar zonder vrees. Hij leidde, maar kon ook goed luisteren. Dat deed hij heel oprecht.
Al die bewondering ontging de pauw zelf natuurlijk niet. Hij genoot zichtbaar van de aandacht. En van het pronken met zijn veren. Op een dag was er een klein jongetje op bezoek bij de pauwen. Die zag onze jonge groene haan pronken en probeerde een van zijn prachtige veren te bemachtigen. In zijn haast om te ontsnappen aan die grijpende kinderhandjes, bezeerde de pauw zijn poot. Hij schreeuwde. Zoals pauwen dat wel meer doen tijdens het pronken. Alleen niet helemaal zo. Toch ging de schreeuw op in de andere boerderijgeluiden. De pauw vermande zich snel.
Hij verloor die dag niet alleen een paar van zijn mooie veren. Zijn trots werd gekrenkt en zijn poot gebroken.
Maar hij was een pauw en pronken zou hij. Hij was meer vastbesloten dan ooit. Hij zou geen zwakte tonen, maar met geheven staart door het leven gaan. Door de snelle blik waarmee de meesten kijken, zag hij er ook nog precies hetzelfde uit. Hij was nog steeds een bijzondere pauw. Een statige en ongenaakbare pauw met prachtige veren. Veren die hij vanaf nu enkel nog zou gebruiken waarvoor ze bedoeld waren. Hij zou er het mooiste pauwenvrouwtje mee veroveren en het mooiste jong krijgen. En dat zou hij beschermen. Iedereen die te dicht in de buurt kwam, schrok hij af met zijn indrukwekkende staart.
Hij maakte het op de boerderij. Had het mooiste vrouwtje, de prachtigste veren, de luidste schreeuw. Alleen wie heel goed keek, zag dat de pauw een beetje mankte. Alleen wie verder keek dan de ogen in zijn prachtige staart, wie keek naar zijn echte ogen, kon zien dat er een groot, gekwetst hart schuil ging achter die façade. Een hart dat overliep van liefde voor zijn jong. Een jong dat hij zo beschermde dat hij het afschermde. Afschermde van al die liefde.
De pauw had een mooi leven weten uit te bouwen, ondanks zijn mankepoot. Hij had een mooi beeld van zichzelf gevormd. Zijn prachtige staart hielp daarbij en die liet hij maar al te graag zien. Het voelde veilig en comfortabel om te pronken. Ook met zijn jong pronkte hij zeer graag. De andere hanen luisterden graag naar zijn verhalen wanneer hij vol trots over haar praatte. Ze zagen hoe hij oplichtte op die momenten. Hoe hij even niet meer mankte. Want natuurlijk wisten ze dat wel. Maar waarom zouden ze hem daarmee confronteren. Ze konden nog altijd op hem rekenen. Hij bleef bijzonder.
Ze zagen helaas ook de afstand tussen de pauw en zijn jong. Die weliswaar veilig was achter de prachtige staart van haar vader, maar hem daardoor ook moeilijk kon bereiken. Hij schermde buitenstaanders, maar ook zichzelf af. Zelf had ze niet zo’n staart, dus ze begreep dat pronkgedrag niet altijd. Ze zag hoe andere pauwen zacht en aaibaar waren wanneer ze die veren lieten zakken. Haar eigen vader deed dat zelden in haar nabijheid.
De andere pauwen zagen het gebeuren en voelden mee met het jong dat ongewild van de liefde van haar vader werd afgeschermd. Ze namen zich voor haar vanaf nu een na een de verhalen van haar vader te vertellen. Ze zouden haar laten weten hoe trots hij op haar was. Hoe vaak hij over haar en haar eigen jongen vertelde. Zij zouden doen wat de bijzondere pauw die ze zo bewonderden niet kon.
Je eigen kinderen betrekken bij je huwelijk, het is de droom van vele koppels. En het levert zonder fout prachtige beelden op. Niets schattiger dan je ringen aangereikt krijgen door je eigen peuter. Of aangekondigd worden door je kleine schatten die bloemblaadjes in het rond gooien. Schattig, maar vaak ook wel een beetje saai voor de kinderen. Vooral als ze verder alleen maar heel stil mooi mogen zitten wezen… Het kan ook anders, ik geef graag een paar tips!
In dit artikel figureert de schattige Lena als bruidsmeisje. Want dat was ze ook, afgelopen mei tijdens het huwelijk van haar mama en papa. Die wilden trouwen bij valavond, in de tuin van hun feestzaal. En dus was het al best laat voor kleine Lena. Die bovendien al heel vroeg wakker was (al is ze dat wel gewoon 😉 ) en al uren aan het spelen was op het springkasteel. Geen probleem hoor, vol energie en enthousiasme vervulde ze haar rol. Die was dan ook erg leuk!
Aankondigingsbordjes
Het bruidspaar (of toch minstens de bruid) voorafgaan bij hun intrede, dat is een klassieke rol voor bruidskindjes. Vaak krijgen ze hun eigen boeketje of een mandje met bloemblaadjes om kwistig rond te strooien (voor of meestal na de plechtigheid). Maar in plaats van die bloemetjes, kan je ze ook een bordje meegeven. Eentje waarmee ze aankondigen wat er staat te gebeuren!
Lena deed dat. Maar ze deed het niet alleen. Ze is namelijk nu al voorbestemd om ooit ook over een witte loper te stappen en haar mama weet al met wie. Of het echt zo uitdraait, de tijd zal het ons leren, maar vandaag zijn Lena en Fenn een beetje verliefd… En dat ze over 27 jaar gaan trouwen, lieten ze alvast iedereen weten!
Je kan echt alle kanten op met zo’n aankondigingsbordjes. Zowel qua look als qua inhoud. Wat dacht je van deze opties:
- Klaar papa? Hier komt mama!
- Vind je mij al mooi? Wacht tot je haar ziet!
- Papa gaat trouwen, maar geen nood: ik ben nog single!
- Laatste kans om weg te lopen!
- Voor deze ene keer is ze op tijd: hier komt de bruid!
- Heeft er iemand de ringen soms gezien??
Meer inspiratie vind je op Pinterest.
Een vertederende act
Betrek de kindjes ook tijdens de ceremonie door een korte act met hen in te oefenen. Lena en Fenn vertolkten wat ze voelden met een dansje op het liedje ‘Verliefd’ van Kapitein Winokio. En Fenn overhandigde Lena zelfs een ringetje aan het eind. Met wat aanmoediging, want hij had al 
wat meer last van de vermoeidheid dan zij. Geen gast die dat erg vindt, het zijn kinderen, het geeft niet als het allemaal wat anders loopt dan gepland.
Je kan ze ook een verhaaltje laten vertellen of uitbeelden. Inspiratie daarvoor vind je hier.
In the mix
Het zandritueel is een mooie manier om symbolisch te tonen wat een prachtige mix jullie als koppel vormen. En het heeft als bijkomend voord
eel dat je je kinderen erbij kan betrekken. Uiteindelijk versterkt dat huwelijk de band van het hele gezin. En dus kunnen jullie het ritueel als gezin voltrekken en een mix maken van al jullie kleuren. Ik moet vast niet vertellen dat kinderen dat ‘geknoei’ met zand leuk vinden? Lena koos voor het appelblauw-zeegroene kleurtje en hadden we niet net op tijd ingegrepen dan had ze het in één keer leeggegoten 🙂
Kloppen maar!
Een huwelijk, dat wordt bezegeld. Met een kus, uiteraard. Maar ook met een klop van de hamer. Ik heb speciaal daarvoor een oude veilinghamer. En terwijl mama en papa helemaal opgingen in hun kus, leefde Lena zich uit met die hamer… Op de grond, veiligheidshalve 🙂
Onderteken een gezinsakte
Mijn huwelijksceremonies zijn een moment om even stil te staan bij wat je al meemaakte als koppel, om mekaar te vertellen wat je voelt, om dat ja-woord te geven en ringen uit te wisselen. Maar ze hebben geen wettelijke of religieuze echtheid. Desalniettemin worden er
vaak wel handtekeningen gezet. Op een liefdesakte, een extra aandenken aan dat mooie moment waarop jullie ‘ja’ zegden. Die liefdesakte krijgt wanneer er kinderen zijn de vorm van een gezinsakte. En zo mocht ook Lena verklaren dat ze haar toestemming gaf aan haar mama en papa om met mekaar te huwen. Voor een handtekening was ze nog wat klein en dus zette ze haar vingerafdruk. Dat zwarte vingertje vond ze overigens best stoer!
En zo maakte de kleine Lena van het begin tot het einde deel uit van de huwelijksceremonie van haar ouders. Precies zoals ze het wilde
n. En dat leverde een echt Fairytale Moment op. Dus bij deze nog eens dankjewel aan Kelly en David dat ik de verteller mocht zijn in jullie liefdessprookje. Ik wens jullie een magisch leven samen!
Foto’s van Studio Kurt.
Het belangrijkste moment van je huwelijksdag is zonder twijfel het ja-woord. Of je dat dan doet in een kerk of tijdens een ‘alternatieve’ ceremonie, dat is helemaal je eigen keuze. Maar wanneer je als bruidspaar je eeuwige liefde en trouw aan mekaar hebt beloofd en arm in arm de ceremonie verlaat, dan mogen de gasten je toch vol enthousiasme bekogelen? Of kies je voor bloemblaadjes strooien tijdens de intrede? Ik deel mijn tips!
Traditioneel wordt – of zeg ik beter werd? – er met rijst gegooid. Die staat symbool voor een huwelijk vol voorspoed, vruchtbaarheid en rijkdom. Alleen blijkt het ook slecht voor de vogels en kan je argumenteren dat het gebaar wat glans verliest als je denkt aan alle hongersnood en armoede in de wereld. En dus gaan we op zoek naar alternatieven. Want iets gooien of strooien is een mooi gebaar en levert vaak prachtige plaatjes op.
De alternatieven zijn legio. Je kan bijvoorbeeld bellen blazen. Nul risico op klachten buiten hier en daar misschien een vlek op een zijden kleedje. Of het hele potje over je krijgen als je een kleuter bij je hebt… Waarom laat je de vonken niet letterlijk in het rond spatten dankzij vuurwerkstokjes? Wanneer je ceremonie bij zonsondergang of ‘s avonds plaats vindt, is dat prachtig. Trouw je overdag, dan blijven witte duiven een goeie klassieker, maar ook dat is op vele plaatsen niet toegelaten. Ballonnen kunnen dan een goed alternatief vormen. Maar ook die blijken niet zo ecologisch…
Wil je toch echt iets strooien, waarom dan geen confetti? Mooi en makkelijk. Je kan tegenwoordig ook confetti kanonnen kopen met gouden hartjes of wat je maar wil. Alleen is dat ook weer niet zo ecologisch verantwoord (al bestaat er biologisch afbreekbare confetti!) en mag het in vele gemeentes al evenmin als rijst. Bevinden jullie je middenin een veld of op een wijngaard, dan zijn bloem- of vogelzaad leuke en erg toepasselijke opties. Al stem je dat ook best even af met de eigenaars.
Een ecologisch alternatief in even felle kleurtjes als confetti en zelfs met een lekker geurtje waar volgens mij echt niemand iets op tegen kan hebben, zijn bloemblaadjes. Daar ga ik hier dan ook wat dieper op in.
Verse bloemblaadjes blijven natuurlijk het mooist. Maar het is niet zo eenvoudig om eraan te raken – tenzij je zin hebt om zelf 100 rozen kaal te plukken – en kan behoorlijk duur zijn. Ik kocht een aantal rozen en met de verse bloemblaadjes kan je zelf gemaakte puntzakjes vullen en dat ziet er heel mooi uit. Maar het is wel wat werk en het moet vlak voor je grote dag gebeuren. Daar roep je dus best wat hulp voor in aangezien je het zelf ongetwijfeld al druk genoeg hebt en je toch een kans wil maken om uitgerust voor de dag te komen.
Als alternatief voor echt verse bloemen, kan je bij Sweet colours gevriesdroogde bloemblaadjes bestellen. Die zien er mooi uit, ze hebben een heel ruim assortiment en de levering verloopt heel vlot. Wat mij betreft zeker een goeie optie!
Ik vroeg 4 staaltjes aan en was echt aangenaam verrast hoe mooi de blaadjes eruit zien!
Maar je kan natuurlijk ook zelf aan de slag gaan om gedroogde bloemblaadjes te maken. Als je een partner hebt of bent die zijn geliefde regelmatig trakteert op een bos rozen, kan je die in de maanden voorafgaand aan je huwelijk systematisch drogen. Dat kan op de ouderwetse manier: hang je rozen op en wacht tot ze helemaal gedroogd zijn. Reken toch op een 2-tal weken. Een paar rozen leveren al behoorlijk wat bloemblaadjes op. Ik gebruikte ze als potpourri omdat ze ook gedroogd nog lekker ruiken en er mooi uitzien.
Heb je te weinig tijd of gewoon geen geduld, dan kan je rozenblaadjes ook drogen in de microgolfoven. Je verwijderd de bloemblaadjes van de verse rozen en spreidt ze uit op een stuk keukenpapier. Je zorgt er best voor dat ze mekaar niet overlappen. Begin met een minuutje op maximaal vermogen, kijk of ze al droog genoeg zijn en zet ze indien nodig nog wat langer in de oven. Afhankelijk van de grootte van de blaadjes hebben ze wat meer of minder tijd nodig. Maar het werkt wel en het resultaat is nagenoeg hetzelfde als wanneer je ze op de klassieke manier droogt.
Dit werkje kan je al een paar weken voor je trouwdatum doen waardoor je dat stukje voorbereiding alvast kan afvinken.
Als je ervoor kiest om met bloemblaadjes te werken, zijn puntzakjes echt heel mooi om ze uit te delen aan de gasten. Je kan ze bovendien heel makkelijk zelf maken. Gebruik een mooi papiertje, oude kranten of zelfs muziekpartituren – wat er best past bij je thema/ decoratie. Je kan de zakjes ook bevestigen aan de stoelen, je gasten begrijpen ongetwijfeld onmiddellijk wat de bedoeling is.
Naast rozen kan je natuurlijk ook andere bloemetjes kiezen. Of lavendelbloesems. Keuze genoeg dus, je moet die alleen even zelf maken! Tenzij je dat overlaat aan je wedding planner of stylist.
We zijn niet allemaal geboren speechers, maar af en toe kunnen we toch niet aan die plicht ontsnappen. Zoals wanneer je de vader of getuige van bruid of bruidegom bent. Met een paar trucjes moet het echter voor iedereen mogelijk zijn het publiek te boeien. Ontdek hier hoe ook jij je kan ontpoppen tot een echte ‘storyteller’. Dat woord is al een eerste tip. Een verhaal vertellen kunnen we namelijk allemaal!
Het begin…
Verveel je publiek niet met een saaie inleiding over wie je bent en waarom je daar staat te speechen. De kans is groot dat ze dat toch wel weten en anders kan je het in de loop van je uiteenzetting nog duidelijk maken. Grijp onmiddellijk hun aandacht. Dat doe je door te starten met een leuke anekdote. Probeer er eentje uit te kiezen waar je verder in je verhaal naar kan terug refereren. Vertel bijvoorbeeld over die keer dat je vriend de weg zou wijzen tijdens een nachtelijke dropping en jullie net niet in het bos moesten overnachten als je zijn aanstaande wil wijzen op diens legendarische oriëntatievermogen. Of over die keer dat je je dochter kussend aantrof achter een kermistent als je de nood voelt het publiek duidelijk te maken dat ze er altijd al vroeg bij was. Denk even na of de anekdote gepast is en niemand in verlegenheid brengt. De herinnering aan dat schooltoneeltje waarin zoonlief schitterde als het hart van Jezus of die keer dat je het haar van je bestie vasthield terwijl ze een overdaad aan gin tonics in de toilet loosde, hou je wellicht best voor je.
Het leuke aan zo’n anekdote is dat die zich er perfect toe leent ze te vertellen alsof je aan de keukentafel of de toog van je stamcafé zit. Je hoeft ze niet uit het hoofd te leren, je put uit je eigen herinneringen. Het is onderhoudend om naar te luisteren en helpt ook wanneer je last hebt van plankenkoorts. Niets zo effectief als een goede start die kan rekenen op wat gelach in de zaal om de zenuwen te bedaren.
… de kernboodschap …
Afhankelijk van de gelegenheid en je rol, kan je vervolgens even toelichten wie je bent en wat je link is met het feestvarken. Bijvoorbeeld door te zeggen dat je nog tal van dergelijke anekdotes zou kunnen vertellen omdat jullie mekaar al jaren kennen. Laat je dan vooral niet verleiden om ook echt al die andere verhaaltjes op te dissen. De ergste fout bij een speech is namelijk te lang doorbomen… Als je toch een geheugensteuntje nodig hebt, beperk je dan tot wat kernwoorden op een steekkaartje. Niets doet de moed van je toehoorders zo snel in de schoenen zakken als het openvouwen van enkele velletjes papier.
Kom vervolgens tot de kern van wat je wil vertellen. Op een huwelijk wil je de bruid of bruidegom wellicht even in de bloemetjes zetten en zeggen waarom hij/ zij zo’n geweldige vriend(in), dochter, zoon, … is. Zoals hierboven reeds vermeld, is het fijn als je dat minstens deels kan linken aan die anekdote. Zo blijft die een beetje een rode draad. Breng je felicitaties over en dan op naar een knallende afsluiter. Ik zei het al, maak het niet te lang.
… het einde.
Probeer sterk te eindigen, dat blijft hangen. Je kan dat doen door een originele toast uit te brengen. Wat dacht je van eentje op een knallend leven? Dat kan je letterlijk doen door aan elke tafel een handlanger te zoeken die op jouw teken een confetti kanon afschiet. Of eindig met een leuke quote. Misschien laat je anekdote nog wel een vervolg toe, dan kan je de cirkel helemaal rond maken. Dan zeg je iets als “om af te sluiten nog even dit: bij die dropping was er nog een andere bekende op pad. En die zagen we echt pas ‘s morgens terug, maar voor dat verhaal verwijs ik je graag door naar nonkel Jef!”. Een teaser kan ook nog leuk zijn. Doe alsof je ter afsluiting nog een laatste verhaaltje gaat vertellen, maar breek het snel af en zeg dat het eentje voor aan de toog is. Als je het goed hebt aangepakt, hoor je een zucht van teleurstelling in de zaal. En dan kan je in alle rust van het verdere feest gaan genieten, wetend dat je een goeie speech gaf!
Tot slot nog even dit. Tenzij je behoort tot het zeer kleine percentage mensen dat uit de losse pols een wervelende speech ten berde kan brengen, is ‘voorbereiden’ het toverwoord. Begin er al een paar weken op voorhand aan. Schrijf iets uit, leg het weg en neem het wat later terug vast. Wanneer je overtuigt bent van het resultaat, leg hem dan even voor aan een testpersoon. En daarmee bedoel ik niet een mailtje sturen met de tekst, maar een echte dry run zoals dat dan heet. Geef je speech zoals je het echt zou doen. En neem de feedback ter harte.
Door het op te schrijven, er af en toe naar terug te grijpen om het te verfijnen en de speech een keer te oefenen, zit hij waarschijnlijk al in je hoofd. Gebruik desnoods nog een kaartje met wat kernwoorden, maar vermijd dat je hem letterlijk moet aflezen. Probeer je zenuwen onder controle te houden en rustig te praten.
Raak je er ondanks deze tips echt niet uit? Dan kan je ook altijd mijn hulp inroepen tijdens de voorbereiding. Veel succes!
We gaan hoe langer hoe minder naar de kerk. Trouwen doen we veelal ‘alternatief’, het lentefeest of gewoon geen feest wint aan populariteit, ook het aantal doopsels neemt af. En toch, duiden we wel nog massaal iemand aan als dooppeter of -meter. Waarom en welke betekenis geven we aan die traditie?
Oorspronkelijk waren peter en meter bij een doopfeest wat de getuigen zijn bij een huwelijk. Hun taak? Het kind bijstaan tijdens de christelijke opvoeding. Klein maar pittig detail: in het bijzonder wanneer het kind één of beide ouders zou verliezen door een tragisch voor- of ongeval. Traditioneel werden de grootouders uitverkoren om de rol op zich te nemen, gevolgd door ooms en tantes voor de meer kroostrijke gezinnen.
Er is intussen wel wat veranderd. Zo kiezen jonge ouders steeds vaker iemand uit hun vriendenkring. En schiet “Lang zal hij geven” misschien weleens door het hoofd van het petekind? Laat me het er op houden dat het toch wel een commercieel tintje heeft, dat peter- en meterschap. En wat is er nog aan van die tweede taak: het kind bijstaan wanneer het één of beide ouders zou verliezen…
Misschien ben je zelf wel peter of meter? Of sta je op het punt er eentje te vragen. Wat vraag je dan precies van de persoon in kwestie? Het betalen van de suikerbonen, een cadeautje met nieuwjaar en af en toe iets leuks doen samen? Of gaat het toch wat verder dan dat? Ik geef toe dat ik er niet direct bij stil stond, of zij de mensen zijn bij wie ik mijn kind het liefst zou zien opgroeien in het onverhoopte geval ons iets overkomt. Niet dat ik ze niet geschikt acht, bij nader inzien zou het mijn keuze wellicht niet veranderen. Maar zien zij dit als deel van hun rol?
Wettelijk hebben peter en meter natuurlijk geen enkele verplichting. Hoogstens een morele. Als de ouders iets overkomt, is hun testament bepalend. Of een rechtbank. Vanaf de leeftijd van 12 jaar heeft het kind zelf er ook wat over te zeggen. Dus als je als ouder zelf wil bepalen wie er als voogd zal optreden als het noodlot toeslaat, leg je dat best vast. Bij een notaris of vrederechter. Misschien toch iets om even bij stil te staan als (kersverse) ouder (in spe).
Je kan er even bij stilstaan tijdens de doopviering. Of de verwelkoming van je kleine wonder. Want naar de kerk gaan we alsmaar minder. Bij huwelijken zijn de alternatieve, persoonlijke ceremonies intussen helemaal ingeburgerd. Waarom houden we dan wel nog vast aan het doopsel en de communie? Bij gebrek aan een goed alternatief misschien. Want het blijven mijlpalen, momenten waarbij je iets langer wil stilstaan en waarop je beloftes wil uitspreken of waarden wil meegeven. Het is niet enkel tijdens een huwelijksplechtigheid dat er beloftes worden uitgesproken. Ze horen ook bij een geboorte. Beloftes van de (groot)ouders, peter(s) en/of meter(s). Bouw een prachtige toekomst voor je kind op mooie herinneringen. Wie weet durven je gasten zich zelfs wagen aan een voorspelling. Hou die goed bij, ze vormen ongetwijfeld een leuk moment wanneer je toe bent aan het vieren van de volgende mijlpaal. Geloof me, de tijd vliegt alleen maar sneller wanneer je kinderen hebt.
Nog een andere tip: neem een foto van je baby bij een relatief groot stuk speelgoed. Denk aan een schommelpaard of iets dergelijks. Herhaal dat elk jaar op zijn of haar verjaardag. Prachtig om te zien hoe zo’n kind evolueert. En ook die kan je weer gebruiken om een levensverhaal rond op te bouwen op latere belangrijke momenten.
Geef jij binnenkort een babyborrel en ben je er nog niet uit wat al dan niet dopen betreft? Heb je wel al een peter en/ of meter gekozen en wil je die graag betrekken bij het verwelkomen van dat kleine wonder? Waarom dan geen persoonlijke ceremonie als start van die babyborrel. Je kan die helemaal zelf maken, maar donderde je net van je roze wolk in het echte leven van slapeloze nachten? Laat me je helpen. Contacteer me vrijblijvend.
