Bruidskindjes betrekken in je ceremonie – zo doe je dat!

Je eigen kinderen betrekken bij je huwelijk, het is de droom van vele koppels.  En het levert zonder fout prachtige beelden op.  Niets schattiger dan je ringen aangereikt krijgen door je eigen peuter.  Of aangekondigd worden door je kleine schatten die bloemblaadjes in het rond gooien.  Schattig, maar vaak ook wel een beetje saai voor de kinderen.  Vooral als ze verder alleen maar heel stil mooi mogen zitten wezen…  Het kan ook anders, ik geef graag een paar tips!

In dit artikel figureert de schattige Lena als bruidsmeisje.  Want dat was ze ook, afgelopen mei tijdens het huwelijk van haar mama en papa.  Die wilden trouwen bij valavond, in de tuin van hun feestzaal.  En dus was het al best laat voor kleine Lena.  Die bovendien al heel vroeg wakker was (al is ze dat wel gewoon 😉 ) en al uren aan het spelen was op het springkasteel.  Geen probleem hoor, vol energie en enthousiasme vervulde ze haar rol.  Die was dan ook erg leuk!

Aankondigingsbordjes

Het bruidspaar (of toch minstens de bruid) voorafgaan bij hun intrede, dat is een klassieke rol voor bruidskindjes.  Vaak krijgen ze hun eigen boeketje of een mandje met bloemblaadjes om kwistig rond te strooien (voor of meestal na de plechtigheid).  Maar in plaats van die bloemetjes, kan je ze ook een bordje meegeven.  Eentje waarmee ze aankondigen wat er staat te gebeuren!

Lena deed dat.  Maar ze deed het niet alleen.  Ze is namelijk nu al voorbestemd om ooit ook over een witte loper te stappen en haar mama weet al met wie.  Of het echt zo uitdraait, de tijd zal het ons leren, maar vandaag zijn Lena en Fenn een beetje verliefd…  En dat ze over 27 jaar gaan trouwen, lieten ze alvast iedereen weten!

Je kan echt alle kanten op met zo’n aankondigingsbordjes.  Zowel qua look als qua inhoud.  Wat dacht je van deze opties:

• Klaar papa?  Hier komt mama!
• Vind je mij al mooi? Wacht tot je haar ziet!
• Papa gaat trouwen, maar geen nood: ik ben nog single!
• Laatste kans om weg te lopen!
• Voor deze ene keer is ze op tijd: hier komt de bruid!
• Heeft er iemand de ringen soms gezien??

Meer inspiratie vind je op Pinterest.

Een vertederende act

Betrek de kindjes ook tijdens de ceremonie door een korte act met hen in te oefenen.  Lena en Fenn vertolkten wat ze voelden met een dansje op het liedje ‘Verliefd’ van Kapitein Winokio.  En Fenn overhandigde Lena zelfs een ringetje aan het eind.  Met wat aanmoediging, want hij had al wat meer last van de vermoeidheid dan zij.  Geen gast die dat erg vindt, het zijn kinderen, het geeft niet als het allemaal wat anders loopt dan gepland.

Je kan ze ook een verhaaltje laten vertellen of uitbeelden.  Inspiratie daarvoor vind je hier.

In the mix

Het zandritueel is een mooie manier om symbolisch te tonen wat een prachtige mix jullie als koppel vormen.  En het heeft als bijkomend voordeel dat je je kinderen erbij kan betrekken.  Uiteindelijk versterkt dat huwelijk de band van het hele gezin.  En dus kunnen jullie het ritueel als gezin voltrekken en een mix maken van al jullie kleuren.  Ik moet vast niet vertellen dat kinderen dat ‘geknoei’ met zand leuk vinden?  Lena koos voor het appelblauw-zeegroene kleurtje en hadden we niet net op tijd ingegrepen dan had ze het in één keer leeggegoten 🙂

Kloppen maar!

Een huwelijk, dat wordt bezegeld.  Met een kus, uiteraard.  Maar ook met een klop van de hamer.  Ik heb speciaal daarvoor een oude veilinghamer.  En terwijl mama en papa helemaal opgingen in hun kus, leefde Lena zich uit met die hamer…  Op de grond, veiligheidshalve 🙂

Onderteken een gezinsakte

Mijn huwelijksceremonies zijn een moment om even stil te staan bij wat je al meemaakte als koppel, om mekaar te vertellen wat je voelt, om dat ja-woord te geven en ringen uit te wisselen.  Maar ze hebben geen wettelijke of religieuze echtheid.  Desalniettemin worden er vaak wel handtekeningen gezet.  Op een liefdesakte, een extra aandenken aan dat mooie moment waarop jullie ‘ja’ zegden.  Die liefdesakte krijgt wanneer er kinderen zijn de vorm van een gezinsakte.  En zo mocht ook Lena verklaren dat ze haar toestemming gaf aan haar mama en papa om met mekaar te huwen.  Voor een handtekening was ze nog wat klein en dus zette ze haar vingerafdruk.  Dat zwarte vingertje vond ze overigens best stoer!

En zo maakte de kleine Lena van het begin tot het einde deel uit van de huwelijksceremonie van haar ouders.  Precies zoals ze het wilden.  En dat leverde een echt Fairytale Moment op.  Dus bij deze nog eens dankjewel aan Kelly en David dat ik de verteller mocht zijn in jullie liefdessprookje.  Ik wens jullie een magisch leven samen!

Foto’s van Studio Kurt.